Η εκκολπωματική νόσος (ΕΝ) χαρακτηρίζεται από τη παρουσία σακοειδών προσεκβολών στο βλεννογόνο του εντέρου.
Είναι μία επίκτητη πάθηση με όλο και αυξανόμενη συχνότητα στο παγκόσμιο πληθυσμό. Περίπου το 60% μετά τα 60 θα διαγνωστεί με εκκολπώματα στην κολονοσκόπηση.

Η εκκολπωματίτιδα εμφανίζεται σαν αριστερή σκωληκοειδίτιδα- δηλαδή ως άλγος στον αριστερό πλάγιο κοιλίας με διαταραχές συνηθειών του εντέρου (δυσκοιλιότητα ή διάρροια).

Πυρετός και αύξηση δεικτών φλεγμονής στο αίμα και στα κόπρανα (WBC, CRP, ΤΚΕ, FC) είναι ενδεικτικά βαρύτητας της νόσου.

Η θεραπευτική προσέγγιση της εκκολπωματίτιδας είναι είτε συντηρητική ή επεμβατική ανάλογα με τη βαρύτητα που εκδηλώνεται και τις επιπλοκές της.

Η αγωγή περιλαμβάνει ανάπαυση του εντέρου, ενυδάτωση και αναλγητικά και προβιοτικά.

Η χειρουργική αντιμετώπιση συστήνεται σε ασθενείς είτε ασταθείς είτε επιβαρυμένους με κλινικά και βιοχημικά κριτήρια που παρουσιάζουν ευρήματα επιπλοκών στην CT.

Λαπαροσκοπικά διενεργείται εκτομή του πάσχοντος (συνήθως) σιγμοειδούς και επανένωση του εντέρου στον ίδιο χρόνο.